Eventjes ongenegeerd klagen

Nepal is een land met mensen die je niet zo snel zult horen klagen. Eigenlijk zul je ze nooit horen klagen, dat doen ze nou eenmaal niet. Ze vinden alles best en als je ergens wat van zegt, dan vinden ze dat oke maar veranderen zullen ze het zeker niet doen. Maar ik kom nou eenmaal uit Nederland, dus heb ik af en toe de behoefte om te klagen. Dus dat ga ik nu ook maar ongegeneerd eventjes doen. Er valt namelijk nogal een hoop te klagen, bijvoorbeeld over het feit dat
- we een bewaker hebben die ons snachts opsluit in ons huis en dat we sochtends dus niet naar beneden kunnen lopen voor het ontbijt. Je zou denken 'goh dan roep je hem toch even want hij hoort snachts wakker te zijn dus dan hoort hij je vanzelf', maar wakker blijven is niet zijn sterkste kant. Sterker nog, we horen hem regelmatig snurken. Natuurlijk is dit allang bekent bij de manager hier, maar ach....De vorige keer had de bewaker maar besloten om een bed te nemen binnen in plaats van buiten op een stoel te slapen, want het was buiten zo koud.
- ik moet de bewaker gelijk geven, het is koud, maar binnen is het net zo koud! Koop nou eens verwarming! Maar de mensen zitten hier binnen gewoon met hun jas aan te werken. Zo simpel is het, niet klagen maar een oplossing zoeken en klaar
- er leven hier veel honden op straat, vooral veel zwerfhonden. Nou hoor je mij daar niet over klagen, maar het feit dat die beesten overdag rustig slapen en snachts alleen maar blaffen, is redelijk irritant. Ook weer niet zo irritant dat ik stenen naar ze wil gooien, zoals hier de plaatselijke bevolking regelmatig doet, maar toch een kleine klacht waard
- als we om 6:00 uur afspreken om te vertrekken, dan zou het hier zomaar 6:30 uur kunnen betekenen of 5:30 uur. Zucht, zeg nou eens gewoon de tijd waarop we vertrekken....
- en waarom is yoga eigenlijk om 6:00 uur sochtends? Vooruit, om 17:00 uur ben ik net zo onlenig, maar me humeur wordt er iets beter op
- we klagen al vanaf dag 1 over het feit dat we hier koud water hebben. Met af en toe een half uurtje warm water. Het doet de mensen hier allemaal niks, ze zeggen dat ze het gaan maken maar na drie weken heb ik nog weinig hoop
- wassen met koud water is nog tot daar aan toe, maar gezien het feit dat ze hier geen wasmachine hebben, wordt het net iets vervelender
- naast beperkt warm water hebben we ook maar beperkt stroom. Dus als je denkt dat je telefoon is opgeladen, kan het zomaar zijn dat hij eigenlijk nog leger is dan ervoor
- laat ik vooral de momenten niet vergeten waarop ik regelmatig klaag over de 'stoep' die hier schots en scheef ligt, waardoor ik regelmatig me tenen stoot
- en nog zoiets van hier op straat waar ik me elke keer rot aan erger....dat toeteren! Stop daar nou eens mee, ik kan me niet voorstellen dat er nooit iemand is overleden aan een hartaanval door dat stomme toeteren
- en natuurlijk niet te vergeten het eten. Die rijst is erg genoeg, maar waarom elke keer een chapatti bij het eten? Ontbijt, lunch en avondeten bestaat hier standaard uit rijst en chapatti met een beetje geluk kip.
- over de kip gesproken.....die snijden ze hier gewoon met bot en al in kleine stukjes en gaan dan de kip bereiden, waardoor ik dus regelmatig aan het vloeken ben omdat er weer ergens een stuk bot verstopt zat die in me mond terecht is gekomen. Hoe irritant is dat!

Maar....hoe irritant en vervelend het ook allemaal is, ik ben in Nepal. En iemand schreef in mijn 'travelbook' dat ik alleen tijd kan verspillen door te vergeten ervan te genieten. Dus dat doe ik dan maar, ik geniet. Ik geniet onwijs van alle dingen die ik om me heen zie, de tijd gaat verschrikkelijk snel. Zo heb ik de afgelopen dagen onder andere op een olifant gezeten en mocht ik ze aanraken, heb ik een jungle tocht gemaakt, heb ik 9 vrijwilligers uit amerika ontmoet met allemaal geweldige verhalen, heb ik indoor klimmen gedaan, zit er momenteel henna op me hand en ga ik binnenkort een trektocht maken door de bergen voor drie dagen. Nog maar een aantal dagen, 14 januari vlieg ik alweer naar China om daar weer te kunnen klagen over andere dingen, maar voorlopig ben ik nog even hier en geniet ik van alles. Niet klagen, maar gewoon doen! Het is leuk om te lezen op me Facebook dat mensen vinden dat ik er gelukkig uit zie. Klopt, ik ben ook erg happy :)